Zakończony wiosną 1418 roku sobór w Konstancji oraz konkordaty zawarte przez papieża Marcina V z nacjami soborowymi dokonały głębokich zmian w papieskim systemie fiskalnym, ukształtowanym w okresie awiniońskim. Wiele dawnych świadczeń na rzecz Stolicy Apostolskiej zostało zlikwidowanych. Pozostały dwa podstawowe: serwicja, płacone przez biskupów i opatów, oraz annaty, płacone przez duchowieństwo niższe. Dzięki centralizacji poboru tych podatków i rozwojowi biurokracji skarbowej, z okresu XV wieku zachowały się do dziś źródła, które pozwalają dość dokładnie oszacować skalę obciążenia kleru katolickiego na rzecz papiestwa w późnym średniowieczu i każą zwe¬ryfikować potoczny pogląd o szerokim strumieniu pieniędzy, płynącym z Królestwa Polskiego do Rzymu.
