Książka Z Genui nad Morze Czarne została poświęcona problemowi gospodarczej obecności kupców genueńskich na północno–zachodnich wybrzeżach Morza Czarnego w dobie osłabienia więzi gospodarczych regionu z Dalekim Wschodem i równoczesnego ożywienia wymiany z terenami sąsiadującymi z wybrzeżem czarnomorskim u schyłku średniowiecza. Autor omawia wielorakie przejawy genueńskiej aktywności w regionie czarnomorskim w różnych aspektach uwarunkowań politycznych, społecznych, gospodarczych, topograficznych i komunikacyjnych, jak też zagadnień związanych z organizacją handlu.
Cała praca została podzielona na cztery rozdziały. W pierwszym z nich zostały przedstawione dzieje obecności genueńskiej na Półwyspie Krymskim i obszarach naddunajskich do 1475 r. Opis sieci placówek genueńskich oraz funkcjonowanie wybranych ośrodków w skali lokalnej zostały omówione w rozdziale drugim. Treść trzeciego rozdziału stanowią szeroko pojęte problemy komunikacji i transportu towarów w koloniach genueńskich na Krymie i w regionie naddunajskim. Ostatni, czwarty rozdział dotyczy problemu rozwoju genueńskiego handlu regionalnego, koncentrującego się w krymskiej Kaffie.
Przedstawione zagadnienia umożliwiły odpowiedź na pytania – Jaką rolę spełniały kolonie pontyjskie w gospodarce państwowej Republiki Genueńskiej? Jakie korzyści polityczne i gospodarcze dla jej obywateli wypływały z faktu posiadania imperium kolonialnego na Wschodzie? Ukazanie rozmiarów zaangażowania kupców genueńskich w działalność handlową w basenie Morza Czarnego miało na celu zarysowanie szerokiego kontekstu aktywności gospodarczej obywateli morskiej Republiki kupieckiej, koncentrującej się na obszarach pontyjskich w późnym średniowieczu.
