Officia maxima et principes officiorum

Książka prezentuje analizę dyskursu historiograficznego drugiej połowy XIX wieku, poświęconego zagadnieniu kancelarii cesarskiej okresu pryncypatu, oraz historię jednego z najbardziej kontrowersyjnych cesarskich sekretariatów – a memoria. Autor stawia pytania o genezę poglądów dotyczących interesującej go problematyki i ujawnia mechanizmy wpływające na obraz cesarskiej administracji w historiografii europejskiej. Praca stanowi tym samym nie tylko wypełnienie jednej z wielu luk w polskiej historiografii, lecz może być także ważnym elementem w dyskusji na temat charakteru rzymskiej administracji i związanych z jej funkcjonowaniem instytucji.